Drevni grčki filozof Pitagora najpoznatiji je po svojim matematičkim teoremama, ali je vekovima bio slavljen i kao otac vegetarijanstva. Poseban način ishrane dobio je naziv „pitagorejska dijeta", sve do modernog vegetarijanskog pokreta sredinom 1800. godine.
Pitagora je bio jedan od prvih zagovornika ishrane koja ne uključuje meso. Većina antropologa tvrdi da se ishrana u to vreme zasnivala na povrću. Pitagora i njegovi sledbenici praktikovali su vegetarijanstvo iz nekoliko razloga, uglavnom verske i etičke prirode. Pitagora je verovao da sva živa bića imaju dušu, tako da je meso i ribu izbacio sa svog menija. Takođe, verovao je da su pasulj i čovek stvoreni od istog materijala, pa je svojim sledbenicima zabranio pasulj u ishrani. Uticao je na generacije akademika i verskih mislilaca, pa je jedna grupa istommišljenika sredinom 1800. godine osnovala Vegetarijansko društvo.
Vegetarijanski način ishrane postaje „popularan" šezdesetih godina 20. veka, a sedamdesetih mladi student Frensis Mur Lape objavljuje knjigu „Diet for a Small Planet". Nešto kasnije, australijski filozof Piter Singer objavljuje svoje delo „Animal Liberation" u kome ujedno popularizuje termin „speciesism", govoreći o životinjama kao o bićima koja osećaju i pate.
